Schrijfsel: “Micro Momenten”
MICRO MOMENTEN
Ik zal het u als berucht optimist vaker zeggen… het is nog niet allemaal naar de kl*** .
Vanavond was ik uitgenodigd voor een event op de Ugent. Na een panelgesprek over ‘Belonging at the University’ volgde een groepsgesprek met studenten van Kenia, Indonesië, Griekenland, Ecaudor, Mexico, … er was zelfs iemand van Lokeren!
Wat eerst begon als een theoretisch gesprek over diversiteit en inclusie, resulteerde in de kracht van de ‘Micro Moments’. Kleine, verrassende en soms alledaagse momenten die tot interactie en gesprekken leiden. Je kent ze heus wel!
Zoals aan de bushalte, wanneer de bus te laat is, en dat een reden wordt om met elkaar te praten: ‘Is de bus te laat misschien? Of is hij al gepasseerd?’. Of in een appartement, aan de enige lift die nog werkt, waar een lange wachtrij met buren onstaat en iemand vraagt waar je die mooie jas gekocht hebt. Om na 10 minuten te horen dat uw buurvrouw aan dezelfde faculteit studeert. Wat een toeval!
Of bij een ongeval met een wagen, en iemand verliefd wordt op het slachtoffer, waarbij ik spontaan aan ‘Aanrijding in Moscou’ moest denken. Of de momenten in een koffiebar, wanneer de tafels ingenomen zijn, en je een stoel wordt aangeboden door een onbekende. Al is dat in sommige culturen evidenter dan in andere.
En tot mijn verbazing, begon die ene student van Lokeren ook over een zeker pianoproject in Gent, waarbij ik trots kon zeggen, dat ik dat ook kende… of jawel, de meest laagdrempelige micro momenten, een simpele goeiendag of spontaan compliment…
En zo kwam het dat we ons, met deze diverse groep en na de grote uitspraken over grote veranderingen van het systeem en het management van de universiteit, simpelweg afvroegen: ‘Moeten we niet investeren in meer Micro Momenten? En hoe kunnen we deze uitlokken? Is dat geen manier om lichtjes in te grijpen in alledaagse routines op de olifantenpaden van de faculteiten en dat ‘thuishoren’ of ‘belonging’ te stimuleren? Moet de universiteit niet gewoon een groep acteurs of creatievelingen uitnodigen om ganse dag lichte fratsen uit te halen? Zoals bij een verborgen camera, maar dan nog subtieler? Alsof je de tijd en de omstandigheden even een voetje licht, in functie van de samenleving. Zou dat niet Micro Machtig zijn?
En nu je toch deze tekst zo ver gelezen hebt, wat zou jij als favoriete Micro Moment of Funny Frats installeren moest je de rector zijn??