NEDERIG.

Mensen vragen me constant of ik het leuk vind in de politiek. Of ik er nog geen spijt van heb. Neen, totaal niet. Al was het even wennen in het begin... Maar ik leer enorm veel bij en dat is een voorrecht. Binnen de partij maar ook over de partijgrenzen heen en in nieuwe netwerken, ontmoet ik super geëngageerde mensen die me inspireren en verrassen. Maar vooral op straat, tijdens de verkiezingscampagne, ontmoet ik fantastische en zeer diverse mensen waar ik anders nooit mee zou praten. Als muzikant had ik vaak het gevoel dat ik vast zat 'in mijn bubbel'. Die bubbel is alvast doorprikt.

Daarnet nog, tijdens het bussen van de wijkgazetten voor onze campagne, sprak ik met mensen in mijn eigen straat die ik nog niet kende. Ook al woon ik 17 jaar in deze wijk, en ben ik actief betrokken bij sommige buurtinitiatieven. Het is door dit politiek engagement dat ik mijn stad weer op een andere manier ontdek. Alsof mijn omgeving binnenste buiten wordt gekeerd. En ik zelf mijn draai moet vinden, mijn evenwicht mag zoeken.

In de wereld van de politiek, die voor velen gelijkstaat aan macht, voel ik me vandaag vooral heel nederig. Het is alsof ik terug naar mijn navel staar, en nu pas zie wat er onder mijn neus gebeurt.